Τρίτη, Σεπτεμβρίου 28, 2004

Ιστοριες με τραμ...

Ποιος είναι ο υπεύθυνος για την αγγλική απόδοση τοπωνυμιών, περιοχών, αεροδρομίων, στάσεων κλπ κλπ; Τί φταίει ο καημένος ο ταρίφας να προσπαθεί να καταλάβει την φίλη μας την Ανίτα από την Γαλλία που ήθελε να πάει στον Άγιο Κοσμά, όταν του έλεγε "Αγκ Κοσμάς" προσπαθώντας πολύ σωστά να αποδώσει στα Ελληνικά το "Ag. Kosmas" των πινακίδων; Κάτι σαν "Ελ Βενιζέλος" δηλαδή...
Και σήμερα άκουσα και το εξής ανεκδιήγητο:
Ενώ βρισκόμουν στο τραμ με κατεύθυνση την Αθήνα, κάπου πριν την Νέα Σμύρνη, λέει μια μαθήτρια του Λυκείου στη φίλη της: "Ποιος είναι ο 'Μηδείας Μυκάλης', ρε;" διαβάζοντας τη σχετική ανακοίνωση για την επερχόμενη στάση που είναι κοντά στις οδούς Μηδείας και Μυκάλης. Γυρνάει η άλλη και διαβάζοντας την αγγλική εκδοχή "MIDIAS MIKALIS", λέει: "'Μηδείας Μιχάλης' πρέπει να είναι."
Παρακάτω, προσπαθώντας να φανταστώ πώς θα διάβαζε ένας ξένος τις στάσεις έτσι όπως αναγράφονται, πέρασα την στάση "Μεγκαλόϊ Αλεξάντρου" (MEGALOY ALEXANDROU) και την στάση "Άϊ-γκάϊ-όϊ" (AIGAIOY). Χμμμμ....

Δευτέρα, Ιουλίου 26, 2004

Πλύση εγκεφάλου: The sequel

Καλά, θα μας τρελάνουν τελείως οι διαφημιστικές! Σοβαρά μιλάμε, τους πληρώνουν για να γράφουν τέτοιες αηδίες; Έχετε δει την άλλη με το ζευγάρι που "λατρεύει" τα ταξίδια αλλά πάει και αγοράζει νουβό-γκρικ μεζονέτα στο Μαρκόπουλο; Το ροτβάιλερ το ψάχνουν ακόμα από τις αγγελίες "Χαρίζονται" του Ημίαιμου. Έξω π**στη απ' τη παράγκαααα!!

Σύνδεση Κηφισού με Παραλιακή

Επιτέλους! Όχι άλλες περιπλανήσεις μέσα από Μοσχάτο, Τζιτζιφιές και Καλλιθέα για να φτάσω στον Άλιμο! Το σημαντικότερο έργο (μαζί με την Αττική Οδό) που έγινε χάρη στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Έχει και τουαλέτες;

Για το τραμ μιλάω... γιατί τις πρώτες μέρες κυκλοφορίας του τουλάχιστον (δεν άντεξα και εγώ στον πειρασμό να κάνω μια βόλτα) η μπόχα ήταν απίστευτη. Μύριζε τουαλέτα κυκλαδίτικου νησιού στην καλύτερη περίπτωση. Γιατί; Για να μας ξυπνήσει αναμνήσεις; Εντάξει, ρε παιδιά, θα σας αδειάσουμε τον τόπο ούτως ή άλλως!

Παρασκευή, Απριλίου 23, 2004

Πλύση εγκεφάλου... χωρίς πρόπλυση στους 30 βαθμούς!

Ή εγώ έχω αρχίσει να γίνομαι γεροπαράξενος ή οι διαφημιστικές έχουν ξεφύγει τελείως. Είπαμε, ρε παιδιά, να δουλέψετε και σεις, άντε και να τα κονομήσετε, δε λέω, αλλά φτάνει πια! Έλεος! Δεν αντέχω άλλο τη παρλαπίπα σας! Εκτός του ότι έχουμε τις χειρότερες διαφημίσεις στον κόσμο είναι φαίνεται και οι περισσότερες! Εδώ λέγαμε για τους Ινδούς με το Bollywood αλλά εμείς έχουμε γίνει χειρότεροι στην παραγωγή τηλεοπτικών spots. Και αν πρέπει να χρησιμοποιήσετε κανένα ξένο κάπου πρέπει να βάλετε το χέρι σας για να δικαιολογήσετε τους παχυλούς μισθούς που παίρνετε έστω και αν αυτό σημαίνει την καταστροφή του spot, έτσι;
Δεν έχετε καταλάβει πια ότι ο κόσμος σάς βαρέθηκε; Και σας και τις βλακείες που βλακωδώς διαφημίζετε; Αρχίστε να ψάχνετε για δουλειά! Και για τους πιο παλιούς: Ξεφτιλιστίκατε τελείως, ρε... Ο Μάης του '68 σας μάρανε... Χαραμοφάηδες!

Σάββατο, Μαρτίου 20, 2004

Ημέρα μνήμης

Σαν αύριο 21 Μαρτίου, σε διαφορετικές χρονιές όμως, έφυγαν από κοντά μας ο Ευάγγελος και ο Σπύρος. Ο Ευάγγελος ήταν ένας υπερήλικας με κέφια και χαρά 5χρονου και ο Σπύρος ήταν 5χρονος. Ο Ευάγγελος ήταν ο πολυαγαπημένος παπούς της Λιάνας που έφυγε, δυστυχώς, με άσχημο τρόπο, ενώ ο Σπυράκος ήταν ο γιος του παιδικού μου φίλου και κουμπάρου, του Γιώργη, και έφυγε με ακόμα χειρότερο τρόπο. Αν προσεύχεστε, θυμηθείτε στις προσευχές σας και αυτές τις δύο αθώες ψυχές.

Βοηθάτε, Χριστιανοιιιιιί!

Ας μου πει κανένας άνθρωπος με πυγμή αν πρέπει να πάω να δω αυτή τη ταινία Τα Πάθη του Χριστού ή να κάτσω στα αυγά μου... Άλλοι μου το βγάζουν S/M και splatter, άλλοι μου λένε ότι πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να το δω... δεν ξέρω! Έχω μπερδευτεί! ...μήπως πρέπει να περιμένω να το δω σε DVD;;

Κυριακή, Μαρτίου 14, 2004

Ποια δεξιά από όλες;

Αυτό που ακόμα δεν έχω καταλάβει είναι πώς μπορούσαν στο ΠΑΣΟΚ να μιλάνε για δεξιά με τους Μάνο και Ανδριανόπουλο στο Επικρατείας. Θα μου το εξηγήσει κανείς; Καλά, άλλη φορά...

Παρασκευή, Μαρτίου 12, 2004

Άτολμοι και κρυψίνοες...

Ούτε ένας από όλους αυτούς τους κομψευόμενους που περιφέρουν τα λακαρισμένα χτενίσματά τους από το ένα κανάλι στο άλλο δεν είχε το "άντρο" (το αντρικό θάρρος, ντε) να πει το ολοφάνερο. Ρώταγε ο Χατζηνικολάου (κρίμα ρε, ήσουν και συμμαθητής μου!) "Κύριε Τάδε, μήπως ο κος Σημίτης δεν άφησε αρκετό χρόνο στον κο Παπανδρέου για να κλείσει την ψαλίδα;" Γιατί βρε υποκριτή δεν το λες ξεκάθαρα αυτό που όλοι ξέρουν αλλά κανείς δεν λέει; Άντε καλά! Θα το πω εγώ:
Αν ο Yiorgakis έβγαινε στο προσκήνιο πιο πριν, αυτή η διαφορά των 5-6 μονάδων θα έφτανε τουλάχιστον τις 8 ή και 9. Το πιο σωστό μάλιστα θα ήταν, ο κος Σημίτης να παραδώσει τη σκυτάλη στον κο Papandreou δύο το πολύ εβδομάδες πριν τις εκλογές, ώστε να μην έχει αρκετό χρόνο ο κόσμος που πάσχει από Παπανδρεϊσμό να ξενερώσει τόσο άσχημα.

Κυριακή, Μαρτίου 07, 2004

Χαρές και πανηγύρια...

...για τον president of PASOK mr Yiorgos Papandreou. Ενώ μέχρι προχτές η μούρη του ήταν συνοφρυωμένη και συρρικνωμένη στο κατώτερο ένα τρίτο του κεφαλιού του, την νύχτα των εκλογών, μόλις έμαθε τα πρώτα αποτελέσματα από τα exit poll, έλαμψε το πρόσωπό του!! "Όχι άλλους στίβους (sic) χαρτιά πάνω στο γραφείο μου!!" θα σκέφτηκε.
Αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους βαρώνους των μουμουέ που δεν κατάφεραν να πείσουν ΟΛΟΥΣ τους βάρβαρους αυτής της χώρας να ψηφίσουν PASOK και Yiorgo Papandreou για το συμφέρον τους... το δικό τους, όχι των βαρβάρων, δηλαδή. Δεν κατάφεραν να εφαρμόσουν κι εδώ το made in USA μοντέλο "dummy for president". Μήπως είχαν τελικά άδικο όσοι βγάλανε το παρατσούκλι "Άβερελ" στον Yiorgos; Μήπως έπρεπε να ψάξουν για άλλο πρόσωπο; Μήπως έπρεπε να ψάξουν για άλλη χώρα; Λέω... ΜΗΠΩΣ; Τέλος πάντων, ας ευχαριστήσουν για ακόμη μια φορά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και ας την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια.
Κι έτσι, γλυτώσαμε για ακόμα τέσσερα (;;) χρόνια την προσάρτησή μας στην Γαληνοτάτη Δημοκρατία of USA. Βέβαια από τους βάρβαρους όλα να τα περιμένει κανείς... μπορεί σε 3 χρόνια να αποφασίσουμε ότι μας έλειψε η εικόνα της ταπεινής κορασίδος Βάσως Παπανδρέου να μπαινοβγαίνει από το Υπουργείο και να αποφασίσουμε ότι η Κουντουρά είναι πολύ "κούκλα χλωμή κι ανίκανη" για μας. Μπορεί να αποφασίσουμε ότι τελικά η δεξιά δεν ήταν τόσο κακή και να ψηφίσουμε σοσιαλισμό.

Σάββατο, Ιανουαρίου 24, 2004

...και η Gucci Μαρία!

Πλύση εγκεφάλου με το νέο hit (sic) του Μαζωνάκη. Στριμωγμένοι στη γωνία νοιώθουν πλέον οι φλώροι των ΒΠ (Βορείων Προαστείων, βρε άσχετοι!)
Μήπως βρήκε επιτέλους το ΚΚΕ νέους τρόπους επικοινωνίας με τις λαικές μάζες;
Μήπως το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να γίνει ΟΝΤΩΣ σοσιαλιστικό κόμμα και ξεκίνησε την ΑΛΛΑΓΗ αντικαθιστώντας εκείνο το δυτικίζον, απολυταρχικό "O Fortuna imperatrix mundi" με κάτι πιο επαναστατικό και ανατρεπτικό;
Τελικά, η επανάσταση λέτε να ξεκινήσει από το ROMEO;
Πλάκα-πλάκα... "μα έλα που... δεν μπορώ... πλέον να... αντισταθώ..." Ε ναι! Μου αρέσει το τραγουδάκι και το παραδέχομαι!

Πέμπτη, Ιανουαρίου 22, 2004

Ο διάβολος και το lifestyle

Ποια η σχέση του διάβολου με το lifestyle θα μου πείτε; Όπως ο διάβολος τρέχει μακριά από το λιβάνι, έτσι και εγώ τρέχω όταν ακούω αυτή τη λέξη... lifest...! Φτου! Ούτε να την προφέρω δεν μπορώ! Μπρρρρρρ!
Μήπως μου χρειάζεται κανένας εξορκισμός; Ας φωνάξει κάποιος τον Κωστόπουλο, ρε παιδιά! Να μου διαβάσει μερικά "edito" και να με ραντίσει με το Bacardi breezer μπας και γίνω και εγώ μοντέρνος και εστέτ άνθρωπος...
Πλάκα-πλάκα έχετε αναλογιστεί πόσων Ελληνόπουλων τα μυαλά έχουν "καεί" για χάρη του όρου που εισήγαγε ο μέντορας των "κοσμικών" κ. Κωστόπουλος; Είναι η χώρα που όντως "ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα" η Ελλάδα.

Τετάρτη, Ιανουαρίου 21, 2004

Sushi με τζαζίκι

Σούσι και τζάζ είναι τα αγαπημένα της κας Άντας Παπανδρέου, συζύγου του "σοσιαλιστή" υποψηφίου του ΠΑΣΟΚ. Έχουμε τρελαθεί τελείως! Να δεις που στο τέλος θα τρώμε και γαλοπούλα για Thanksgiving!

Τρίτη, Ιανουαρίου 06, 2004

"Πολίτικης Κουζίνας" ...συνέχεια

Τελικά από το μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Συγκινήθηκε, λέει, ο Θέμος Αναστασιάδης με τα σουτζουκάκια της ταινίας... όντως! Είναι είδος υπό εξαφάνιση. Πόσες "σύγχρονες" νοικοκυρές ξέρουν να φτιάχνουν σουτζουκάκια;
Πάω να αγοράσω έναν πολίτικο τσελεμεντέ. Εγώ, μωρέ, θα διασώσω την παράδοση!

Δευτέρα, Ιανουαρίου 05, 2004

Το πρώτο κουβάρι

Το "αχ!" του Σαββόπουλου για όλα αυτά που θέλαμε να είμαστε και που μπορούσαμε να γίνουμε αλλά δεν γίναμε ποτέ, πολύ μου άρεσε.

Προτιμήσαμε το "lifestyle" του Κωστόπουλου και την δυσκοίλια σοβαροφάνεια των δημοσιογράφων της ΕΤ.

Ξεχάσαμε να γλεντάμε σαν Έλληνες ή σαν Ρώσοι, έστω. Βλέπω ―και ακούω― από το μπαλκόνι του "πρώτου-μπροστά-που-πίσω-είναι-τρίτος" τα Ρωσάκια να γλεντάνε στον ακάλυπτο του υπογείου Β' και ζηλεύω, ρε γαμώτο!

Ξυνές φάτσες παντού. Βλέμματα σχεδόν κενά. Πού είναι η σπιρτάδα στα μάτια και η ζωντάνια στο χαμόγελο των φτωχών του Δελχί;

Γιατί εμείς οι Έλληνες προτιμήσαμε τον Μάριο Φραγκούλη και το "πάτα τη σκανδάλη ...στο κεφάλι" της Άλκηστης Πρωτοψάλτη για την παραμονή της πρωτοχρονιάς ενώ οι Κούρδοι παρακάτω είχαν στήσει χορό που πολύ τον ζήλεψα; Γιατί είμαστε καθώς πρέπει και εστέτ, σωστά;

Καλά, θα μου πείτε ότι οι πιο πολλοί Έλληνες θεωρούν αδιανόητο (ντροπής!) να είσαι τέτοια νύχτα στο Σύνταγμα "με τους Αλβανούς" αντί να "κάνεις ρεβεγιόν σε κάποιο κέντρο με φίρμες ―ή ημίφιρμες― ντυμένες σε ασπρόμαυρες επίσημες εμφανίσεις"... Δηλαδή, πόσες πιθανότητες έχεις να σε πάρουν φωτογραφία για το επόμενο "Χάι" ή να σε τραβήξουν κανένα πλάνο για το "Κάτσε καλά" αν βρίσκεσαι στο Σύνταγμα ανάμεσα στους τύπους από το Μπαγκλαντές και σε ένα μισομεθυσμένο ζευγάρι από την Ολλανδία που χορεύει ταγκό;

Άσε που πολλοί προτιμήσανε να πληρώσουν 35 εβρά είσοδο για να είναι στην αποθήκη που διέθεσε το ΚΛΙΚ στο Blue για το hip hop event του... καταλάβατε τίποτε; Δεν πειράζει, καλύτερα! Τί άλλο θα δουν τα μάτια μου και θα ακούσουν τα αυτιά μου; Πόσο πιο χαμηλά μπορεί να πέσει αυτός ο λαός; Καλά να πάθω που κορόιδευα κάποτε τους Νορβηγούς για τους ABBA!

Αλλά τί λέω; Το πηγάδι έχει και συνέχεια... Γιωργάκης on the way!

Πολίτικη κουζίνα... ελληνικός καϋμός... πόνος καρδιάς... υπερηφάνια για αυτό που χάνεται... Άκου, φίλε μου, δίλημμα: Να φύγει από την Πόλη-πατρίδα ή να αλλάξει θρησκεία; Ποιος δεν το κατάλαβε; Να σηκώσει το χέρι του και να "αυτοχαστουκηθεί"!! Τα ουσιαστικότερα "5 δευτερόλεπτα" του ελληνικού κινηματογράφου... Σώνει με τον Φίνο επιτέλους!