Είδα χτες βράδυ (16 Σεπτεμβρίου 2005) στις ειδήσεις τα αποτελέσματα από ένα "πολυεθνικό" γκάλοπ. Τα αποτελέσματα ήταν χαρακτηριστικά. Σχεδόν οι μισοί από τους Ευρωπαίους δεν θεωρούν ότι οι εκλογές είναι ελεύθερες και δίκαιες, παραπάνω από τους μισούς (87% αν θυμάμαι καλά) δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς, και το ίδιο ισχύει για τους στρατιωτικούς, δικαστικούς και επίσης για τους δημοσιογράφους. Δεν πιστεύει πλέον ο κόσμος ότι καθορίζει τη μοίρα του (εκτός από Σκανδιναβία και Νότιο Αφρική).
Δυστυχώς, ο πολύς κόσμος ακόμα πλέει σε πελάγη άγνοιας. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα ότι τελούμε σε καθεστώς, όχι ομηρίας, αλλά κατοχής. Το κράτος έχει πια στα χέρια του τα πιο εξελιγμένα όπλα και εργαλεία διαχείρισης συνειδήσεων που είχε ποτέ. Πάρτε για παράδειγμα την τηλεόραση... Δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει σπίτι που δεν θα έχει τηλεόραση. Και αν κάποτε η φτώχεια δεν επέτρεπε την αγορά της, θα την έδιναν δωρεάν. Είναι το απόλυτο μέσο προπαγάνδας, δεν μπορεί το σύστημα να ζήσει χωρίς αυτή.
Και βέβαια, δεν μπορεί να λειτουργήσει η τηλεόραση χωρίς προσωπικό, τους υπηρέτες των δυνάμεων της Νέας Κατοχής, δημοσιογράφους και διαφημιστές.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι κάθε μέρα περνάνε το κατώφλι της φτώχειας και αποφασίζουν να παραδώσουν την ατομική τους ελευθερία με αντάλλαγμα πιστώσεις από οργανισμούς που λειτουργούν για αυτό ακριβώς τον λόγο: να μας περνάνε "χρυσές χειροπέδες".
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει τους πραγματικούς λόγους που πρέπει να στερηθεί την ελευθερία την δική του και πολλές φορές των απογόνων του. Φροντίζουν για αυτό οι "επικοινωνιολόγοι" των δυνάμεων Νέας Κατοχής. Μέσα από χιλιάδες καταιγιστικά μηνύματα κάθε μέρα, μας περνάνε την ιδέα ότι την ίδια στιγμή που εμείς αντιμετωπίζουμε πρόβλημα επιβίωσης και αναγκαζόμαστε να ξεπουληθούμε εθελοντικά σαν νέοι σκλάβοι στα πιστωτικά ιδρύματα, υπάρχουν άλλοι που είναι πολύ επιτυχημένοι. Και μας κάνουν να σκεφτόμαστε: "Άρα, δεν φταίει το σύστημα για τα χάλια μου, εγώ φταίω που είμαι ένας αποτυχημένος. Κοίτα τους άλλους στο γυαλί... Είναι επώνυμοι, ζούνε με lifestyle, καθορίζουν τα trends, είναι celebrities, ακόμα και αν είναι του τρίτου φύλου. Και αυτό μάλιστα το τελευταίο είναι και το πιο απογοητευτικό για εμένα τον απλό πολίτη, γιατί μπορώ να καταλάβω να ντυθώ μοντέρνα και να πάω στη Μύκονο για "διακοπές" αλλά το να πρέπει να γίνω και "πισωγλέντης"... είναι βαρύ το τίμημα! Καλύτερα looser και χρεωμένος. Μπορεί να είμαστε φτωχοί αλλά είμαστε αυτοδημιούργητοι φτωχοί!"
Δεν ξέρω αν όλο αυτό το σύστημα είναι ανα(σ)τρέψιμο ή όχι. Η φιλοσοφία μου δεν μου επιτρέπει αισιοδοξία αλλά ούτε και απαισιοδοξία... ότι είναι να γίνει θα γίνει. Σίγουρα όμως πρέπει να σκεφτούν όλοι οι υπηρέτες αυτού του συστήματος και της Νέας Κατοχής ότι η Ιστορία προχωράει με το μαχαίρι στο χέρι.
