Τέτοια φαίνεται ότι είναι τα πτυχία Ιατρικής που παίρνουν οι Έλληνες γιατροί. Αυτό έδειξε η πρόσφατη εμπειρία μου με ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Δεν εξηγείται διαφορετικά τόση ασχετοσύνη!
Αλλά ας σας πω με λίγα λόγια την εμπειρία μου. Μετά το Πάσχα μου (ξανα)παρουσιάστηκε ένα πρόβλημα που είχα και παλιότερα. Η διάγνωση στα ελληνικά είναι "χρόνια κνίδωση" και στα αγγλικά Urticaria ή κοινώς "chronic hives". Δεν είναι πάντα γνωστά τα αίτια, μόλις στο 1% βρίσκουν τις αιτίες. Δεν θα σας ταλαιπωρήσω με λεπτομέρειες, αν θέλετε πιο πολλές πληροφορίες πηγαίντε σε αυτό το site και απολαύστε. Οι συνέπειες της αρρώστιας δεν είναι τραγικές αλλά σου καταστρέφει την ποιότητα ζωής. Στο εξωτερικό δίνουν σύνταξη για αυτή τη περίπτωση. Σημασία έχει ότι κάθε μέρα σηκωνόμουν με οιδήματα παντού που πονάγανε και τα οποία κρατάγανε όλη μέρα. Το βράδυ ησύχαζα για κανα-δυο ώρες και μετά πάλι τα ίδια.
Το ίδιο πρόβλημα ακριβώς με είχε ξαναταλαιπωρήσει στο παρελθόν... στην ηλικία των 13, των 21, το 2002 και φέτος πάλι. Τις προηγούμενες φορές κράτησε για 6 μήνες περίπου... κόλαση! Οι έλληνες "γιατροί" με φορτώνανε με αντι-ισταμινικά, μου έκαναν όλες τις σχετικές αλλεργικές εξετάσεις και τεστ (χωρίς αποτέλεσμα, βέβαια) και χαΐρι όμως δεν είδα. Τα χάπια τους δεν με ανακούφιζαν ούτε στο ελάχιστο.
Το 2002 μάλιστα, σε μια σοβαρή κρίση, πήγα μέχρι του Συγγρού. Ένα "ξεπεταρούδι γιατρουδάκι" με ύφος 18 καρδιναλίων με περισή ευκολία μου συνταγογράφησε μαζί με τα γνωστά αντι-ισταμινικά και κάποια χάπια κορτιζόνης χωρίς να ρωτήσει αν είχα ιστορικό έλκους κλπ. Αποτέλεσμα: 7 μπουκάλια αίμα στο νοσοκομείο της Λαμίας! Σοβαρότατη γαστρορραγία! Δεν έχω κρατήσει και το όνομά του, παναθεμάτον!
Φέτος άρχισα πάλι την ίδια κούρσα. Πάλι τίποτα. Όλοι είχαν "κατανόηση" και μου έλεγαν να κάνω κουράγιο μέχρι να περάσει και να παίρνω τα αντι-ισταμινικά σε τακτά χρονικά διαστήματα (πρωί-βράδυ)... μέχρι και αντικαταθλιπτικά μου έγραψε κάποιος.
Σε ένα επαγγελματικό ταξίδι στη Βουλγαρία, αποφάσισα να πάρω και μια γνώμη "εκτός συνόρων". Κανόνισα λοιπόν ένα ραντεβού στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Aleksandrovska της Σόφιας με την Maria Balapanova (να ζήσει χίλια χρόνια η κοπέλα!). Περίμενα βέβαια 1,5 ώρα μέχρι να τελειώσει από τους προηγούμενους. Πόσοι ήταν λέτε? 30, 40? Μόλις δύο! Και μετά ήρθε η ώρα μου. Στα 45 λεπτά που με κράτησε μέσα (και με αμοιβή καθηγητού 10 μόλις ευρώ), έμαθα ότι δεν είχα μαθει ποτέ από κανέναν έλληνα "ιερέα του Ιπποκράτη". Και ανάμεσα στα άλλα κράτησα την λέξη Zantac... ναι, το γνωστό φάρμακο για το στομάχι το οποίο όμως είναι και αντι-ισταμινικό για την ισταμίνη Η2 ενώ εγώ μέχρι τότε έπαιρνα μόνο αντι-ισταμινικά τύπου H1 (Ζιρτέκ, Xozal κλπ). Ούτε ένας έλληνας γιατρός δεν είχε αναφέρει ότι εφόσον τα H1 δεν φέρνουν αποτέλεσμα πρέπει να τα συνδυάσω με τα H2, δηλ. Zantac. Και, ώ του θαύματος!... με το που γυρνάω Ελλάδα και παίρνω το Zantac, ξυπνάω επιτέλους ολοκάθαρος και έτσι είμαι έκτοτε. Η βελτίωση είναι της τάξης του 99%.
Κούφια η ώρα που τ' ακούει, χτύπα ξύλο, αλλά αν ποτέ μου παρουσιαστεί ξανά οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας, ξέρω πια τον δρόμο για την Σόφια. Και το Λονδίνο κοντά είναι... μακριά από εδώ όμως!
